Time to say goodbye... :>

Na włóczęgę już wyruszyć przyszła pora;
Las nas goni śpiewem ptaków, szumem drzew. I wołają nas już pola i jeziora, 
Zeszłoroczny nasz wesoły pomnąc śpiew.

Ludzie mają swoje sprawy, ludzie lubią się bogacić;
Pełne brzuchy mają, chcą mieć pełen trzos. 
A ja gonię, a ja gonię swe marzenia!
Szczęścia szukam, gdzie kaczeńce i gdzie wrzos...
Tym, co iść nie lubią, mówię: do widzenia;
Za dni kilka może znów powrócę tu…
Idę w świat, by tam dogonić swe marzenia;
Aby spełnić kilka swoich złotych snów…
Więc z dziewczyna swą pod rękę i z gitarą, i z piosenką...
Precz mi troski, przecz przykrości, słońce świeć! 
Idę gonić, idę gonić swe marzenia!

I spokoju szukać pośród starych drzew...

Tak, to proste, że i gadać szkoda czasu;

Lepiej plecak wziąć i iść przed siebie wprost;
Szukać wiatru i zapachu szukać lasu;

Jak najdalej zadymionych wielkich miast.

Zrozum bracie – tak to trzeba;

Łóżkiem – trawa, dachem - drzewa,

Z wiatrem biegać i z ptakami śpiewać w glos…

Trzeba gonić, trzeba gonić swe marzenia. A nie czekać ile trosk przyniesie los!!!

                                   Gonić marzenia... – Bułat Okudżawa